Ποιος περίμενε αλήθεια πανδημία που το 2020 θα έκλεινε τον κόσμο σπίτι , με χιλιάδες νεκρούς, με αδυναμία εξεύρεσης του εμβολίου, με άγνωστο ακόμα το χρόνο λήξης του εφιάλτη που ζούμε και με απειλή- σχεδόν βεβαιότητα- παγκόσμιας ύφεσης;
Ποιος περίμενε στην εποχή της –ακραίας- παγκοσμιοποίησης να κρίνουν τα σύνορα της μιας μετά την άλλη χώρας
Ποιος περίμενε υποστηρικτές ενός ακραίου φιλελευθερισμού, όπως ακόμα και αυτός ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, να προβληματίζονται μήπως και με το …παρακάναμε με τον τρόπο άσκησης της οικονομίας;
Ποιος περίμενε ότι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που ζητούσαν κλείσιμο δημοσίων νοσοκομείων και απολύσεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, όχι απλώς θα έτρεμαν για την αντοχή που θα επιδείξει στην κρίση το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά και ότι κάποιοι εξ αυτών θα μας καλούσαν να βγούμε στα μπαλκόνια μας και να χειροκροτούμε του γιατρούς και τους νοσηλευτές του δημοσίου, κάτι βεβαίως που τους αξίζει με το παραπάνω, αλλά δεν αθωώνει τους υποκριτές!
Ποιος περίμενε να ακούμε τους χριστιανοδημοκράτες και τους χριστιανοκοινωνιστές πως δεν είναι ιδεολογία για αυτούς ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός; Θυμάστε, άραγε, τι έλεγαν την εποχή των Μνημονίων, αλλά και αργότερα;
Ο καθηγητής Μπεχράκης, προς τιμήν του, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, αναρωτήθηκε πώς δεν θα υπάρξουν πανδημίες όπως ο κορονοϊό, όταν στην Κίνα πάνω από 50.000.000 άνθρωποι ζουν όπως τα ζώα! Όπως όταν οι –πολύ- φτωχοί στις ίδιες τις ηνωμένες Πολιτείες είναι επίσης εκατομμύρια!
Τα θέματα αυτά εκτιμάμε θα έρουν με ορμή στη δημόσια συζήτηση μετά την εξασθένηση της πανδημίας. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Και έχει ενδιαφέρον πώς θα καταλήξει αυτή η αντιπαράθεση που θα κυριαρχήσει. Θα απαγκιστρωθούν, πχ, Λαγκάρντ και σία, από τις λογικές της μονόπλευρης λιτότητας ή θα επικαλεστούν την κρίση και την επερχόμενη ύφεση για να τις παγιώσουν; Η τηλεργασία, που και στη χώρα μας θα εξαπλωθεί μετά τον αποκλεισμό στο σπίτι, θα αποτελέσει αφορμή για περαιτέρω μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων ή –δύσκολο μου φαίνεται- θα βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων; Το δημόσιο σύστημα υγείας θα ενισχυθεί ή οι περικοπές θα ξαναρχίσουν μόλις τελειώσει η πανδημία; Να θυμίσουμε πως οι περικοπές στην υγεία αποτέλεσαν κατά κοινή ομολογία έναν από τους καλύτερους συμμάχους του κορονοϊού! Ψάχνοντας δε τα στοιχεία, δεν ξέρουμε ακόμα μήπως οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς, για να σκοτώνουμε δηλαδή ο ένας τον άλλον, είναι παγκοσμίως υψηλότερες(ή τσίμα-τσίμα) με τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία.
Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι ότι μετά το τέλος του εφιάλτη, όλα αυτά θα πρέπει να μας απασχολήσουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου