Δυο φετος οι Κατουνιώτες στο Μαραθώνιο
Η ΚΑΤΟΥΝΑ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Η ΚΑΤΟΥΝΑ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΣΤΟ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ
Ο Παναγιώτης Μαλτέζος και Αθανάσιος Μαγκλάρας εκπροσώπησαν το χωριό μας φέτος στον 29Ο Μαραθώνιο που πραγματοποιήθηκε στις 13/11/2011.
Οι δύο τους καταρχήν ξεκίνησαν με την προσπάθεια ίδρυσης ορειβατικού συλλόγου Κατούνας το 2004 όπου είχαν κάνει πολλές πεζοπορίες αλλά και ορειβατικές διαδρομές όπως στο όρος Γκαμήλα σε υψόμετρο 2.397 μέτρα στην Δρακολίμνη όπου ύψωσαν και το πανώ της Κατούνας αλλά και στον ¨Όλυμπο.
Η ιδέα του Παναγιώτη που είναι 43 ετών να κάνει μεγάλες αποστάσεις του ήρθε μετά από διάφορες προπονήσεις που έκανε και τόλμησε να σκεφτεί την ιδέα του Μαραθωνίου.
Έχει λάβει μέρος σε πολλούς αγώνες μεγάλων αποστάσεων όπως: στην λίμνη Ιωαννίνων, στον ημιμαραθώνιο βουνού στο Ζαγόρι, στο Πήλιο παρέα με το Μαγκλάρα, δύο φορές στον ημιμαραθώνιο Ακτίου-Βόνιτσας όπου φέτος ήρθε δεύτερος στους δημότες (εδώ ας επισημάνουμε ξέχασαν οι αρμόδιοι να τον τιμήσουν και να τον ανεβάσουν στο βάθρο και του έστειλαν το μετάλλιο στην Κατούνα).
Φέτος ήταν η δεύτερη του χρονιά που έλαβε μέρος και μείωσε κατά 45 λεπτά το χρόνο του από πέρσι.
Είχε κάνει πολλές προπονήσεις και κυρίως προς Περγαντύ των Ακαρνανικών βουνών.
Η εκκίνηση ήταν το στάδιο του Μαραθώνα η απόσταση 42.195χλμ στο καλλιμάρμαρο τερμάτισε σε 3 ώρες περίπου.
Τερμάτισε στην 355 θέση γενική κατάταξη ανδρών γυναικών και 335 ανδρών ήρθε 90ος στην ηλικία 40-45 και 208ος Έλληνας που τερμάτισε.
Ο Παναγιώτης φορούσε το μπλουζάκι που έφερε το όνομα του χωριού μας και κατά την διαδρομή του αποσπούσε θερμά χειροκροτήματα που φώναζαν «να ζήσει η Κατούνα να ζήσει το Ξηρόμερο».
Ο δεύτερος Κατουνιώτης που έλαβε μέρος και ήταν η πρώτη του φορά ο Αθανάσιος Μαγκλάρας ετών 40 και τερμάτισε μετά 5 ώρες περίπου.
Και οι δυο τους είναι ερασιτέχνες και το έκαναν για το κέφι τους.
Συνολικά στο φετινό μαραθώνιο τερμάτισαν στο Καλλιμάρμαρο το 75% των συμμετεχόντων δηλαδή 6.500 δρομείς από τους 8.500 που ξεκίνησαν.
Επίσης από ανεπίσημες πληροφορίες μάθαμε πως και στα χλμ έτρεξε και ο Μπαλάφας Γρηγόρης.
Είχε πάρει μέρος στην Βελιγράδι το 95 στην Εσθονία το 97 στη Στοκχόλμη το 96 στο Τέξας το 99 στην Ιαπωνία 99-00-02, στο Βέλγιο το 02.
Ψάξαμε στην λίστα την ημέρα του Μαραθωνίου αλλά δεν τον είδαμε, αν κάνουμε λάθος θα επανορθώσουμε το συντομότερο.
Ιστορικά Στοιχεία
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΤΟ 490 π.Χ Ένα από τα σπουδαιότερα αγωνίσματα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο Μαραθώνιος δρόμος (42.195μ.) που εισάγεται στο ολυμπιακό πρόγραμα το 1896 ύστερα από την είσηγηση και αθλοθέτηση του καθηγητή Michel Breal της Σορβόνης, φίλου του Πιέρ ντε Κουμπερτέν σε ανάμνηση του ηρωικού κατορθώματος του άγγελου-αγγελιοφόρου που έφερε το μήνυμα της νίκης (490 π.Χ) στους Αθηναίους. Υπενθυμίζουμε ότι το ταχυδρομικό σύστημα στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν οργανωμένο και το οδικό δίκτυο προβληματικό, ορισμένοι δε δρόμοι περνούσαν μέσα από εχθρικά εδάφη. Για το λόγο αυτό, ειδικά εκπαιδευμένοι άγγελοι ή ημεροδρόμοι ή δρομοκήρυκες είχαν ορισθεί από την πολιτεία να μεταφέρουν γραπτώς ή προφορικώς μηνύματα που αφορούσαν τον πόλεμο ή την ειρήνη. Έτσι διέτρεχαν αποστάσεις σε δύσβατους δρόμους και σε σχεδόν απίστευτο χρόνο.
Όπως μας πληροφορεί ο Φιλόστρατος, οι δρομοκήρυκες/ημεροδρόμοι ήταν επαγγελματίες δρομείς και απαντώνται σ΄όλη την Ελλάδα κυρίως ως αγγελιοφόροι πολεμικών ειδήσεων. Ήταν μάλιστα πρωταρχική ανάγκη κάθε στρατεύματος να έχει και ένα ημεροδρόμο για την επικοινωνία με τον έξω κόσμο.
Κατά τον Στράβωνα οι ημεροδρόμοι αποκαλούνται και "γραμματοφόροι" γιατί μετέφεραν κυρίως επιστολές. Ανάλογο ρόλο προς τους ημεροδρόμους είχαν και οι "ημεροσκόποι", οι οποίοι είχαν ταχθεί να κατασκοπεύουν απο υψηλές θέσεις μια συγκεκριμένη τοποθεσία και όταν διαπίστωναν ύποπτες κινήσεις του εχθρού, έτρεχαν προς την πολιτεία και ανάγγελαν στους στρατηγούς ή τους άρχοντες τις χρήσιμες πληροφορίες. Είναι δεδομένο ότι οι ημεροδρόμοι-δρομοκήρυκες έτρεχαν οπλισμένοι στο χρόνο και στο χώρο της Ελληνικής ιστορίας. Ήδη από τον 7ον π.Χ. αιώνα παρουσιάζεται το φαινόμενο αυτό.
Συγκεκριμένα κατά την 28η Ολυμπιάδα ή αλλιώς το 668π.Χ. παραβιάζεται η Ολυμπιακή εκεχειρία από τις εχθροπραξίες των Ηλειών και Δυμαίων. Μετά την ήττα των Δυμαίων (πόλη της Αχαίας), ένας Ηλείος οπλισμένος ημεροδρόμος έφυγε από το πεδίο της μάχης και τρέχοντος 80 χιλιόμετρα περίπου έφερε το μήνυμα της νίκης μέσα στο στάδιο της Ολυμπίας, την ημέρα των "άθλων"(=βραβείων).
Το φαινόμενο των οπλισμένων αγγελιοφόρων μετά από μάχες επανεμφανίζεται και κατά τον πρώτο ιερό πόλεμο των Δελφών (596-586π.Χ.) καθώς επίσης στο Άργος και την Κόρινθο.
Αξιοθαύμαστο είναι το επίτευγμα του ημεροδρόμου Ευχίδα, ο οποίος μετά τη μάχη των Πλαταιών(479π.Χ.) και επειδή είχαν έσβησαν το ιερό πυρ στις Πλαταιές, γιατί είχε μιανθεί από τους Βαρβάρους, έτρεξε, κατόπιν εντολής των αρχόντων, προς το μαντείο των Δελφών, εξάγνισε το σώμα του και απολυμάνθηκε με ράντισμα νερού, φόρεσε δάφνινο στεφάνι, άναψε τη δάδα του από τη φωτιά του βωμού του Απόλλωνα (καθαρό πυρ) και επέστρεψε αυθημερόν στην πατρίδα του και "παραδούς το πυρ εξέπνευσε" διανύοντας απόσταση 1.000 σταδίων ή 200 χλμ περίπου. Κατά την 113η Ολυμπιάδα ή αλλιώς το 328 π.Χ., ο αθλητής Αργεύς από το Άργος κατέκτησε Ολυμπιακή νίκη στο δόλιχο. Αμέσως μετά τη στέψη του έτρεξε προς την πατρίδα του διανύοντας 100χλμ (Ολυμπία-Άργος) αναγγέλοντος τη νίκη του "αυθημερόν". Τι λέει η ιστορία για τον ημεροδρόμο
Ο Ηρόδοτος γεννήθηκε το 485π.Χ., 5 χρόνια μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Τις πληροφορίες για τα Περσικά τις παίρνει από ιερείς μαντείων και ιδιαίτερα των Δελφών, από οδηγούς, διερμηνείς, από Έλληνες εγκατεστημένους σε διάφορα μέρη με τους οποίους είχε γνωριστεί. Περί το 454-445π.Χ. τιμάται από τη βουλή των Αθηναίων για το ιστορικό του έργο.
Σκοπός της ιστορίας του ήταν να μη σβήσουν από τη μνήμη των ανθρώπων "τα μεγάλα και θαυμαστά" έργα ώστε να μην μείνουν "ακλέα"(=άδοξα) τα σπουδαία κατορθώματα των ηρώων. Η ιστορική σκέψη του Ηροδότου έχει μια ποιητική ιδιοσυγκρασία που συνδιάζεται με μια ερευνητική διάθεση στην οποία τον ωθεί η ακόρεστη περιέργειά του. Τον διακρίνει αβίαστη αντικειμενικότητα, τον μαγέυει η λεπτομέρεια, η αμεροληψία και επιδιώκει το ακριβοδίκαιο και το αληθές. Έχει συναίσθηση του χρέους να περιγράψει με τη μεγαλύτερη σωστή προσέγγιση στην πραγματικότητα τα γεγονότα.
Είναι άξιο προσοχής ότι ενώ περιγράφει με λεπτομέρεια και αντικειμενικότητα τα όσα διαδραματίστηκαν στη μάχη του Μαραθώνα, δεν αναφέρει το περιστατικό του αγγελιοφόρου της νίκης, ενώ σε μεταγενέστερους συγγραφείς είναι διάχυτη η πληροφορία ότι συνέβη πράγματι το γεγονός.
Φαίνεται ότι διαχρονικά οι μελετητές της ιστορίας του Ηροδότου θεώρησαν ως παράλειψη το περιστατικό του αγγελιοφόρου και θέλησαν να διαιωνίσουν ιστορικά το όνομα και το γεγονός του αγγέλου. Χαρακτηριστικά, εκατόν πενήντα (150) χρόνια μετά την μάχη του Μαραθώνα ο ιστορικός Ηρακλείδης από τον Πόντο ιστορεί ότι ο δρομοκήρυκας που έτρεξε από το Μαραθώνα προς την Αθήνα ήταν ο Θέρσιππος, καταγόμενος από τον αρχαίο δήμο των Ερωέων, αν και ο ίδιος είναι επιφυλακτικός, γιατί οι σύγχρονοι ή οι προγενέστεροί του, θέλουν όχι το Θέρσιππο, αλλά τον Ευκλή, ο οποίος τρέχοντας "συν τοις όπλοις θερμόν από της μάχης και ταις θύραις εμπέσοντα των πρώτων τοσούτον μόνον ειπείν, χαιρείτε και χαίρομεν, είτ΄αυθύς εκπνεύσαι".
Ο ίδιος προβληματισμός ανακύπτει και κατά το 2ο μ.Χ. αιώνα (700 χρόνια μετά τη μάχη), όταν ο Λουκιανός αναφέρει το περιστατικό συγκεκριμένα με ήρωα τον Φιλιππίδη(=φίλος των ίππων). Την ιστορική πληροφορία του Ηροδότου ως πρός τον αγγελιοφόρο προς τη Σπάρτη, την αντιγράφει και ο "περιηγητής" Παυσανίας, αλλά ονομάζει τον ημεροδρόμο Φιλιππίδη, όπως και ο Λουκιανός, και όχι Φειδιπίδη όπως τον αποκαλεί ο Ηρόδοτος. Τι λέει η λαογραφία για τον αγγελιοφόρο
Μέσα από τη λαϊκή παράδοση, ο προφορικός λόγος διέσωσε το γεγονός, αν και ορισμένοι θέλουν να είναι δημιούργημα των χρόνων της Τουρκοκρατίας, και μάλιστα λέγεται ότι έτρεξαν δύο αγγελιοφόροι να φέρουν την είδηση στην Αθήνα. Ο ένας έτρεξε καβαλάρης αλλά δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, ο άλλος πεζός και αρματωμένος. Ο καβαλάρης πήγε από το Χαλάνδρι, ο πεζός από τη Σταμάτα. Καθώς τον είδαν οι γυναίκες έτρεξαν κοντά του: "Σταμάτα, του φώναξαν, σταμάτα ...Τέλος φθάνει στο Ψυχικό... Το πρώτο χωριό το ονόμασαν Σταμάτα (=γιατί σταμάτησε ο αγγελιοφόρος) το δεύτερο Ψυχικό γιατί πήγε να ξεψυχήσει ο πτεροπόδαρος...
Eύλογα είναι τα ερωτήματα και οι αμφιβολίες που προβάλλουμε στο γεγονός του αγγελιοφόρου, γιατί μας χωρίζει μια τεράστια χρονική απόσταση (2477 χρόνια) αλλά και μια διαφορετική αντίληψη ιδεολογίας και κρίνουμε τα γεγονότα, σήμερα, ανάλογα με το τι είναι πρακτικό και ωφέλιμο. Γιατί δεν το αναφέρει ο Ηρόδοτος;
Φαίνεται ότι στις αφηγήσεις του ο Ηρόδοτος παράβλεψε το γεγονός γιατί το θεώρησε ασήμαντο ή γιατί οι σύγχρονοι του ή και ο ίδιος δεν του απέδωσαν την ενδεικτική σημασία την οποία εμείς σήμερα του αποδίδουμε. Πιστέυουμε ότι η ιστορική αυτή παράλειψη, δεν προσβάλλει την αξιοπιστία του συγγραφέα, αλλά αντίθετα τη δυναμώνει γιατί το περιστατικό δεν είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο μέσα στο χώρο και στο χρόνο της ελληνικής ιστορίας. Στην ιστορική συνείδηση του Ηροδότου ή και των σύγχρονών του η απόσταση αυτή των 34 χιλιόμετρων (Μαραθώνας-Αθήνα) ήταν μηδαμινή μπρος στο κατόρθωμα του ημεροδρόμου Φειδιππίδη επισήμου αγγελιοφόρου του στρατεύματος των Ελλήνων ο οποίος έτρεξε την απόσταση Αθήνα-Σπαρτη, 1140 στάδια (230χλμ) σε δύο ημέρες, ενώ την ίδια απόσταση μετά τη μάχη έτρεξαν δύο χιλιάδες οπλίτες Σπαρτιάτες σε τρεις ημέρες. Τέτοια δρομικά κατορθώματα θαυμαστά και συγχρόνως αμφιλεγόμενα για την εποχή μας ήταν φαινόμενα ασήμαντα και συνηθισμένα κατά την αρχαιότητα. Γιατί πεθαίνει κατά τον τερματισμό ένας δοκιμασμένος αγγελιοφόρος;
Το φαινόμενο ότι εδώ πεθαίνει ο άγγελος της νίκης κατά τον τερματισμό δεν είναι μοναδικό, το συναντάμε και στις Πλαταιές. Η ερευνητική διαδικασία θα πρέπει να στραφεί κάτω από ποιες σωματικές, ψυχικές, εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες έτρεξε αυτός ο δρομέας. Εάν λάβουμε υπόψη ότι η μάχη τελείωσε μεσημέρι και μήνα Σεπτέμβρη, τρέχοντας οπλισμένος σε συνεχή μυική ένταση μέσα από δύσβατους δρόμους όπου πάση θυσία και με παρατεταμένη αγωνία έπρεπε να μεταφερθεί το μεγαλύτερο μήνυμα της ζωής του όσο το δυνατό σε συντομότερο χρόνο, τότε οι φορτίσεις που δέχεται το αναπνευστικό σύστημα δικαιολογούν το θάνατο του αγγελιοφόρου. Γιατί έτρεξε με τα όπλα του;
Από τις αναφορές των συγγραφέων βεβαιωνόμαστε ότι ήταν νομικά και ηθικά υποχρεωμένος ο αγγελιοφόρος να τρέχει οπλισμένος, μετά τη μάχη, για να φέρει το μήνυμα, γιατί διαφορετικά, αναφορικά με την εγκυρότητα του μηνύματος, οι άρχοντες της πολιτείας, όταν τον αντίκρυζαν, θα το εξελάμβαναν ως "ριψασπίδα" ή "Τρεσάντα" ατιμασμένο δηλ. άτομο, που θα είχε πετάξει τα όπλα του και θα είχε εγκαταλείψει. Είχε αγγελιοφόρο το στράτευμα των Ελλήνων;
Δεν υπήρχε στράτευμα Ελληνικό ή και βαρβαρικό κατά τις εξορμήσεις του που να μην συνοδεύεται από ένα δρομοκήρυκα-αγγελιοφόρο με σκοπό την επικοινώνια με τον έξω κόσμο. Γιατί δεν χρησιμοποίησε ίππο κατά τη δοκιμασία του;
Εύλογη η απορία στην οποία η αδέκαστη θέση της ιστορίας αντιπαραθέτει την ιστορική αλήθεια. Πρώτον οι Αθηναίοι στο Μαραθώνα σκόπιμα δεν είχαν ιππικό και δεύτερο και σπουδαιότερο γιατί κατά τον Φιλόστρατο ήταν απαγορευμένο στους ημεροδρόμους να χρησιμοποιούν ίππους, ώστε διερχόμενοι να μην γίνονται αισθητοί από τον εχθρό. Η αναφορά της ύπαρξης του αγγελιοφόρου είναι διάχυτη σε όλες τις διαχρονικές ιστορικές μαρτυρίες των συγγραφέων, καθώς επίσης και τη λαογραφία, όπου συγκλίνουν και εστιάζουν το γεγονός στο χώρο της πραγματικότητας. Ειδικότερα ο Λουκιανός αναφέρεται στον ήρωα Φιλιππίδη και το κατορθωμά του, ενώ ο Παυσανίας συμφωνεί ως προς το όνομα του αγγελιοφόρου αλλά δεν αναφέρει το κύριο περιστατικό. Από τις ιστορικές αναφορές που παραθέσαμε καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το μήνυμα της Ελληνικής νίκης μεταφέρεται στην Αθήνα από τον ημεροδρόμο, εφόσον γνωρίζουμε ότι ήταν αναγκαίος ο αγγελιοφόρος στη λειτουργία του στρατέυματος, και συγκλίνουμε στο ότι πρέπει να είναι ο Φειδιππίδης αφού μόνο αύτος αναφέρεται ως επίσημος δρομοκήρυκας των Ελλήνων.
Σε καμία περίπτωση δεν θα συμφωνήσουμε ότι πρόκειται για ανύπαρκτο πρόσωπο ή διακοσμητικό στοιχείο των μεταγενεστέρων του Ηροδότου συγγραφέων με σκοπό την ωραιοποίηση της μάχης, η οποία δεν χρειάζεται φτιασίδια γιατί η πράξη των Μαραθωνομάχων είναι αυτή καθ'αυτή μοναδική και ανεπανάληπτη.
Άλλωστε θα ήταν ανεξήγητη η στάση του Μιλτιάδη, αν δεν έστελνε ευθύς μετά τη μάχη το μήνυμα προς το άστυ, ώστε αυτό θα ισοδυναμούσε με αμφιβολία για την ίδια τη νίκη.
Εφόσον λοιπόν στην ιστορία υπήρξε νίκη στο Μαραθώνα, υπήρξε και αγγελιοφόρος της νίκης. ΘΩΜΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Καθηγητής της Ιστορίας του Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ο Διεθνής Μαραθώνιος της Αθήνας είναι και φέτος αφιερωμένος στη μνήμη του μεγάλου αγωνιστή της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ο ΣΕΓΑΣ έχει διαλέξει τον μεγάλο αυτό διεθνή αγώνα για να του δώσει το όνομα του πρωταθλητή, του Βαλκανιονίκη, του γιατρού, του Ειρηνιστή που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο με τη ζωή και το θάνατο του. Η αφοσίωση του Γρηγόρη Λαμπράκη στον άνθρωπο αποτελεί χωρίς αμφιβολία αιώνιο φάρο υψηλών ιδανικών για τη νεολαία. Στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού δεν υπάρχει άλλο αγώνισμα τόσο επίπονο αλλά και ταυτόχρονα τόσο δημοφιλές στους φιλάθλους. Είναι ίσως το μοναδικό στο αθλητικό στερέωμα που έχει τόσο γνήσιο ελληνικό όνομα και η ύπαρξη του χάνεται μέσα στο μύθο.
Ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας διεξάγεται κάθε δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου στη λεγόμενη Κλασσική Μαραθώνια Διαδρομή με τη συμμετοχή χιλιάδων δρομέων από όλο τον κόσμο. Μεταξύ αυτών είναι όλοι σχεδόν οι Έλληνες πρωταθλητές, αλλά και μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του αγωνίσματος.
Ο ΣΕΓΑΣ έχει κάνει τα τελευταία χρόνια μεγάλες προσπάθειες για την αναβάθμιση του αγώνα, έτσι ώστε να είναι αντάξιος με την προσωπικότητα του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ο Μαραθωνοδρόμος της Ειρήνης
Αξίζει να θυμηθούμε μερικά γεγονότα από τη ζωή του Γρηγόρη Λαμπράκη, του Πρωταθλητή, του Βαλκανιονίκη, του Γιατρού, του Ειρηνιστή που αφιέρωσε τη ζωή του στο βωμό των μεγάλων πανανθρώπινων ιδανικών.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1912 στην Κερασίτσα του Νομού Αρκαδίας και προερχόταν από αγροτική οικογένεια. Το Σεπτέμβριο του 1931 ενεγράφη στην Εμπορική και Λογιστική Σχολή «Παναγιωτόπουλου» με σκοπό να ακολουθήσει τον εν λόγω κλάδο. Μετά από δύο χρόνια σπουδές αποφάσισε να δώσει εξετάσεις (Σεπτέμβριος 1933) στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία εισήχθη ανάμεσα στους πρώτους. Χάρη στους βαθμούς του κατόρθωσε να εγγραφεί δωρεάν σε τρία συνεχή πανεπιστημιακά έτη.
Ταυτόχρονα με τις σπουδές του στην Ιατρική ασχολείται από το 1931 και με τον κλασικό αθλητισμό. Είναι αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου και γυμνάζεται με τον Τάκη Σακελλαρίου. Στα 19 του χρόνια αναδεικνύεται πρώτος πανελληνιονίκης στο τριπλούν με 13,62μ.
Στις 31 Αυγούστου του 1935 βελτιώνει το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με 7,15μ καταρρίπτοντας το παλαιό 7,02μ του Κυπρίου Παπαμιχαήλ. Μια βδομάδα αργότερα στην Κωνσταντινούπολη κερδίζει δυο χρυσά στους Βαλκανικούς Αγώνες στο μήκος (7,10μ) και στο τριπλούν (14,13μ).
Το 1936 κερδίζει και πάλι τους Βαλκανικούς Αγώνες στο τριπλούν με 14,19μ. Κατακτάει χρυσά μετάλλια στους Βαλκανικούς Αγώνες το 1937 (μήκος 7,05μ), το 1938 (μήκος 6,94μ) και το 1939 (μήκος, τριπλούν, 100μ και 200μ). Τον Αύγουστο του 1938 βελτιώνει τρεις φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος. Στους Ελληνο - Αιγυπτιακούς Αγώνες σημειώνει 7,16μ, στους περιφερειακούς πηδάει 7,20μ και στους προ-βαλκανικούς πετυχαίνει 7,37μ που παραμένει όρθιο 21 ολόκληρα χρόνια.
Είναι μόνιμο μέλος της εθνικής ομάδας στα 100μ, 200μ, μήκος και τριπλούν για έξι ολόκληρα χρόνια. Αναδεικνύεται πανελληνιονίκης και Βαλκανιονίκης και μετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Στην καριέρα του πήρε μέρος σε 6 Βαλκανιάδες και έχει κατακτήσει συνολικά 12 χρυσά μετάλλια σε Βαλκανικούς Αγώνες (7 σε ατομικά αγωνίσματα και 5 σε ομαδικά) και 10 τίτλους πανελληνιονίκη. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936) είναι 11ος και το 1937 καταλαμβάνει την 4η θέση στο παγκόσμιο φοιτητικό πρωτάθλημα.
Ο σκληρός ελληνο - ιταλικός πόλεμος τελείωσε με ακόμα σκληρότερο τρόπο: τη γερμανική κατοχή. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν τότε 29 ετών. Μαζί με άλλους αθλητές ιδρύει το 1943 την Ένωση Ελλήνων Αθλητών (ΕΕΑ) η οποία είχε για στόχους της την συνέχιση της αθλητικής κίνησης, την περίθαλψη ασθενών αθλητών, κλπ.
Οι αθλητές προσπαθούσαν τότε να διοργανώσουν συλλαλητήρια, συσσίτια και έναν αθλητικό αγώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Αρχικά είχε δοθεί άδεια η οποία στη συνέχεια ακυρώθηκε. Ο Λαμπράκης μπήκε επικεφαλής αθλητών στα γραφεία του ΣΕΓΑΣ στο Κολωνάκι και τα έκαναν όλα γυαλιά καρφιά. Στη συνέχεια πήγαν στην Πλατεία Φιλικών, στεφάνωσαν το μνημείο του Ξάνθου και έψαλαν τον εθνικό ύμνο.
Οι αγώνες έγιναν τελικά στο Καλιμάρμαρο με την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου και την έπαρση της ελληνικής σημαίας. Ο Λαμπράκης στην ΕΕΑ διαδραματίζει έναν πολύ σοβαρό ρόλο. Έχει δημιουργήσει ένα οργανωμένο σύστημα υγειονομικής παρακολούθησης και περίθαλψης. Με Πρόεδρο τον Ρένο Φραγκούδη, Γενικό Γραμματέα τον Γιώργο Θάνο, Ταμία τον Γιώργο Καραγιώργο και άλλους, έσωσε τη ζωή πολλών συναθλητών και συνανθρώπων του. Το καλοκαίρι του 1943 συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς ο αδελφός του, ο οποίος στη συνέχεια στέλνεται σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Γερμανία. Πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση του ΣΕΓΑΣ μετά την απελευθέρωση. Την υγειονομική οργάνωση κατά τη διάρκεια της κατοχής τη μετέφερε και μέσα στον ΣΕΓΑΣ στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια, όταν έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (1946). Δημιούργησε παράλληλα και έναν νέο αθλητικό οργανισμό το Ταμείο Υγείας και Περίθαλψης Αθλητών (ΤΥΠΑ), στο οποίο δραστηριοποιήθηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο αθλητισμός δεν στάθηκε εμπόδιο στις σπουδές του. Πήρε κανονικά το πτυχίο του, ειδικεύτηκε στην Μαιευτική και τη γυναικολογία. Έλαμψε σαν επιστήμων, έγραψε ιατρικά συγγράμματα εξελέγη το 1959 υφηγητής της Μαιευτικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1961 εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ στον Πειραιά. Μεγάλος ειρηνιστής συμμετείχε στην ίδρυση της Ελληνικής Επιτροπής για την Ειρήνη και εκπροσωπεί την Ελλάδα σε πολλά Διεθνή Συνέδρια για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Στις 21 Απριλίου του 1963 αφήνει όλο τον κόσμο άφωνο, πραγματοποιώντας μόνος του την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης στη διάρκεια της οποίας συλλαμβάνεται και κακοποιείται. Στις 22 Μαίου του 1963 σε συγκέντρωση ειρηνιστών στη Θεσσαλονίκη δέχεται δολοφονική επίθεση και βαριά τραυματισμένος υποκύπτει πέντε ημέρες αργότερα, στις 27 Μαίου 1963.
Πηγή: medewnpress
Ο Παναγιώτης Μαλτέζος την Κυριακή
13/11/2011 στο Μαραθώνιο
Επιστολή
Φίλες , φίλοι, συνάδελφοι, χωριανοί , κ συγγενείς, γεια σας !
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τον προηγούμενο Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας και τώρα είμαστε ξανά στην ...εκκίνηση !!!! Για δεύτερη φορά !!!!
Μετά από ενα χρονο, ασταμάτητης δρομικής πορείας, συμμετοχών σε αγώνες, ασφάλτου κ βουνού (που σας ενημερώνω σχετικώς κάθε φορά ), σε προπονήσεις, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών κλπ, είμαστε πάλι εδώ, όρθιοι, ζωντανοί κ πανέτοιμοι !!!
Αλλά ας μην γράφω πολλά κ σας ''κλέβω'' τον πολύτιμο χρόνο σας...
Την Κυριακή, μεθαύριο στις 13 Νοε, θα σταθουμε στην αφετηρία του Μαραθωνίου, στον Μαραθώνα, φορώντας την γνωστή σε όλους μας πια, μπλούζα, αναγράφοντας πάνω της, την επωνυμία κρασιών, του φίλου μας αμπελουργού Κωστα Κασουρα, κ φυσικά το όνομα του χωριού μας, την ξακουστή, πολυαγαπημένη μας Κατουνα!!!
Τερματισμός είναι στο Καλλιμάρμαρο ! Ελπίζω κ θέλω (και βάσει της 4μηνης σχετικής προπόνησης) να είμαστε εκεί μετά από 3:30 ώρες, δηλ. κατά τις 12:30 έως 13:00 το μεσημέρι !(πέρυσι, είδατε όσοι ήσασταν εκεί, ήμουν μες στο ραντεβού που σας έδωσα-δεν σας έστησα -ελπίζω και φέτος να είναι το ίδιο !!)
Θα τρέχουμε με 5'/χιλ περίπου!!
Αν δεν θα έχετε κάτι άλλο να κάνετε κ θέλετε να κάνετε μια βόλτα ,θα χαρώ, παρά πολύ, να σας δω στον τερματισμό -η σε κάποιο σημείο της διαδρομής !!
(... ίσως να μην σας δω με την πρώτη, αλλά αν εσείς με φωνάξετε δυνατά, σίγουρα θα ανταποκριθώ !!).Αλλά κι αν δεν μπορέσετε να έλθετε (αλλοίμονο, υπάρχουν κι άλλες πιο ουσιώδεις ασχολίες !!!), μην λυπάστε, μην νιώθετε άσχημα...
Την Τρίτη, πρώτα ο Θεός , θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα και θα σας αναφέρω λίγα λόγια από τον αγώνα, ίσως να έχω κ φωτογραφίες !!!
Μαζί με εμάς, θα τρέξουν στον Μαραθώνιο άλλοι 8500 δρομείς , Έλληνες κ μη !!
Ο αριθμός συμμετοχής μας είναι 2091 !!!
